به گزارش روابط عمومی سازمان حج و زیارت ؛ اینک چشمی از فروغ باز میماند که ستاره ها از روشنی اش هستی می گرفتند ، زبانی از تکلم می افتد که واژه واژه کلامش، رازهای هستی را کهکشان کهکشان می گشود و لبانی از تبسم باز میماند که لبخندش، فرشتگان را لبالب از تسبیح و تقدیس می کرد .مانند امروزی، روح عرشی محمد (ص ) ازفرش کوچک خاک اوج می گیرد و به وسعت لایتناهی پیوند میخورد و این بار، معراج محمد (ص ) همیشگی است ومدینه در دو بیتی ترین ناله ها می سوزد، از متن دقایق، ضجه ها فواره میزند و بر آینه فضیلتها، گردی از اندوه می نشیند. ماتمی درون نی های دشت رخنه کرده، خانه متصل به وحی، بیتابانه می گرید. نوای حزن، در و دیوار را آکنده است.
اینک زمین و زمان در سوگ ختم رسل و سلاله پاکش امام حسن مجتبی (ع) مرثيه مي سرايند ،مرثيه آن وجودي كه برترين و والاترين انسانهاست، همو كه عصاره خلقت و قاموس تمامي ارزش هاست و فرزندش كه به كريمي شهره آفاق است.اين جدايي دردآلود ، جدايي از او كه در زمين ستوده و در آسمان ستوده تر است ، او كه آخرين نبی و آخرين مبشر و خاتم رساله دلگشاي رسل است دردي ديگر از جنسي متفاوت دارد.
داغ جدايي اش چونان سنگين است كه كوهها در این اندوه تاب استواري ندارند ، پيامبري كه حيات جاريه شد در پيكر آدمي و چونان در تاريكي ظلمت و جهالت انسان دميد كه تا آخر الزمان نواي روحاني اش روشني بخش مسير توحید و انسانيت گرديد.

داغ اين جدايي وقتي جانفرساست كه بداني رحلت حضرت رسول (ص) آغاز غربت خاندان و عترتي شد كه حضرت ، ایشان را به همراه قرآن معجزه الهي در ثقلين در ميان امت به وديعه نهاد اما امانتدار و نگهدار آن نشدند و به غربت نهادند.
غربتي كه زندگي را براي فاطمه (س) بعد از پدر دشوار نمود و موجب شد تا علي مرتضي (ع)، از جهالت و نامردمي ها در چاه فرياد كنند و سر مبارك حسين (ع) بر نيزه كين و عداوت و جهالت بالا رود و اینک چه بگويم از غربت امامي كه غريبي اش را سالها پيش مادرش ديده بود كه فرمود: 'هر كس براي حسنم گريه كند در قيامت چشمانش گريان نخواهد بود'.
رسول خدا (ص) نيز سال‌ها پيش از شهادت امام حسن فرموده بودند:'هر كس بر حسن گريه كند، چشمش روزي كه ديده‌ها كور مي شوند ، بينا خواهد بود و هركس در مصيبت او اندوهگين شود، روزي كه همه دلها اندوهگين است، غم و اندوهي ندارد. زيارت حسن مايه‌ استواري قدم‌ها در قيامت است.'
و اينك اين همزماني رحلت اشرف مخلوقات و شهادت سبط اكبرش جهاني را غريبانه به گريه وا مي دارد ، وجود مباركي كه امروز بعد از قرنها و گذر ايام همچنان در خاك بقيع، بي بقعه و ضريح است.او که چون برادر آزاده زیست اما غریبانه رفت امامی که به جود و کرم خود دنیای نیازمندان را صفا می بخشید و چون جد خود مظهر مهر و مهربانی و سخا بود .
امامی که الگویی است برای ما که در شرایط سخت و دشوار امروز نیازمندان و محرومان را دریابیم و به مهر محمدی و جود و کرم امام حسن (ع) بنوازیم و هر یک در حد وسع و توان خود آنان را حمایت کرده و داشته هایمان را هر چند اندک با هم تقسیم کنیم و مهر را به وسعت قلبهای مردمان سرزمین مهر و طول و عرض تاریخ و فرهنگ غنی ملت بگسترانیم آنگونه که لحظه لحظه هشت سال دفاع مقدس را که سرشار از مهر این مردمان به هم بود، گذراندیم .