به گزارش روابط عمومی سازمان حج وزیارت؛ متن پیام علی رضا رشیدیان به شرح ذیل می باشد؛ اینک شهادت، نوری شد تا از مشرق ایران زمین در توس خاوران در پیشخوان نگاه عاشقان کوچه پس کوچه های قدیمی این دیار، سربرآورد. آنگاه که این سرزمین به یمن قدمش ستاره باران شد تا گنبدی گل بدهد و گدسته ای شکوفه و تا دری نو و دروازه ای به وسعت این سبزی بیفزاید، قداست وجودش عالم گیر شد. آن لحظه که کین مامون وجود مقدسش را هدف گرفت، در پرواز روح ملکوتی اش این سرزمین قبله گاهی شد برای عاشقان ولایت که یکشبه جان گرفت و امروز این قبله گاه مامن هر بی پناه، رنجیده، رانده شده و گرفتار است ، پناهگاهی امن که کس از درش بی جواب نرفته است.
دلها زيارتنامه اي مي شود كه از دور و نزديك در مشهد الرضا (ع) گشوده مي گردد و درد هجر و فراغ را در اين سوگواره مي خواند.
دلها همپاي كبوتران حريم ملكوتي اش بوي غربت را بر فضاي گنبد طلا مي پراكند ، آسماني ها همنوا با زمينيان مويه كرده و از اين فراق بر سر و سينه مي زنند.
امروز تاريخ با ديده هاي به غم نشسته ، سوگ فراغ مي سرايد در هجر امامي كه نامش سپيده دمي است بر دلهاي نااميد، يادش صبحي صادق است بر قلبهاي زنگار گرفته.
پرنده دل چون كبوتران حرمش هر صبحگاه و شامگاه پر مي‌كشد به سوي گنبد طلاييش،نواي دلنشين نقاره خانه هرلحظه طنين مي‌اندازد در گوش جان.
امروز همه آمده اند تا در عزای هشتمین گل محمدی در کنار بارگاه مقدس آن حضرت شیدایی خود را در برابر این خاندان به عالمیان فریاد کنند.
گنبد طلای آن حضرت از کیلومترها به جان خستگان روح می دمد و به زانوان بی رمق قوت می بخشد و آرامش را به دل سرگشتگان به ارمغان می آورد. دلها به سوی او پر می کشد همو که رضا و راضی به رضای خالق بود و آرامش و سکون نفس را در رضایت او می جست نه در رضایت ازخود که رضایت از خود مساوی با توقف، سقوط و عقب گرد انسان از قافله انسانیت و کمال است.
موج عزاداران از جای جای این سرزمین نه به پا که به دل آمده اند تا آن را فرش حضور مقدس این امام همام کنند.
من از عشقت رضا دیوانه هستم/ به گرد شمع تو پروانه هستم
شود پیدا به گلشن گاه خواری /منم، خوار همین گلخانه هستم
امروز رواق ها و صحن ها بوي غم دارند ، گنبد و گلدسته ها بيرقدار عزايند، لبها به نام ضامن آهو علي ابن موسي الرضا (ع) معطر مي شود.
دلها اندوهناک است وچشمها گریان از برای هشتمین سپیده صادقی که مامور کین، مامون نتوانست عظمت روحش، صفای وجودش، صلابت سخنش را تاب بیاورد.
به یاد غربت شهید این خاک علی ابن موسی الرضا(ع) شهیدی که هنوز هم بعد از هزار سال و با وجود میلیون ها دوستدار و عشاق که همواره برگرد او حقله می زنند او را غریب می نامند.
به یاد تنهایی رضا(ع) وفضیلت و خیر بی نهایت او که رضا بود به حکم دادار ، به یاد او که در آسمان خوشایند و در زمین مورد خشنودی پیامبران خدا و امامان پس از خود بود، می گریند.
به یاد وجودی مطهر که همگان، مخالفان و همراهان به او خشنود بودند وحتی دشمن ترین مردمان به او یعنی مامون هم به او خشنود شد.
به یاد مظلومیت و ایستادگی این سرو بلند سلاله رسول اکرم (ص )، می گریند او که ایستاده زیست، هر چند با میوه ی درختی گوژ ونشسته مسمومش کردند و شهادت ، او را ایستاده درود گفت.
گنبد وگلدسته های طلا، صحن و سراها با سنگ فرشی از مرمر سقاخانه "اسماعیل طلایی" و آبی گوارا که همه آن را به یمن وجود مقدسش متبرک می دانند و کبوترانی سبکبال که درپناه امن این بارگاه پرواز می کنند همه امروزبه گونه ای دیگرند.
پرچم عزا بر گنبد مطهرش افراشته شده و صحن و رواقها سیه پوش صاحب این خانه اند و زوار و مجاورینش در غم او به سوگ نشسته اند.
او سراسر مهربانی و رحمت است در این عزای عظیم به درون این آستان که پا می گذاری در حصار آیینه کاریهای پرنور و نقوش سبز زندگی با رنگهای آبی و سبز تمامی درد و آلام و غم و اندوه خود را بیرون جا می گذاری، از آن جهت که در زلال معرفت این وجود مقدس دلها شسته می شود و جلا می یابد.
همه می خواهند دراین روز باشند اما کرونا دو سال است که مانعی شده و اینک آنکه نیامده دل به این بارگاه مقدس فرستاده تا در این سوگ عظیم خود در جایگاه نور، درآستان بندگی حضور یافته و ارادت خود را به این وجود مقدس نشان دهد.
چه اینجا باشند و‌نباشند دل در این جا دارند و می گویند که بعد از هزار و اندی سال از شهادت این خورشید عالم فروز همچنان دلهای شیعیان به عشق او زنده است و مهر و جاری در قلوب همه شیعیان و انسانهای آزاده و عاشق .