به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج و زیارت؛ بازهم جمعه ای دیگر از جمعه های دلتنگی که چشمان مرد و زن منتظر می گردد تا قدوم یار را ببیند و دل خود را خالصانه تقدیمش نماید و بگوید؛ دل در انتظارت پیر گشت و عمر سپری شد ای امیرالحاج.
و اینبار زایرانی که فرشته خوی شدند در روزهای وقوف و بیتوته، راه را در مسیر عاشقی مستقیم کردند تا صراط دلبری و سنگریزه های خود را بر شیطان نفس کوبیدند تا دست نوازشت بر سر ایشان کشیده شود ای امیرالحاج.
با زمزمه لبیک آمدند ، در عرفات چشم چرخاندند و با دعای حضرت ارباب «الهی و ربی» را زمزمه کردند ، شب را روی ریگ بیابان به صبح رساندند در «محشر» مشعر الحرام و راه را پیمودند تا سرزمین آرزوها برای آرزویی محال دیدار با یار با امیرالحاج.
بیتوته اختیار کردند در سرزمین منا و آرامش یافتند از هواهای نفسانی و فرشته صفت و فرشته سیرت شدند ، بر ابلیس سنگ کوبیدند و آرامش را سرلوحه جان کردند و مهیا شدند برای وصل به امیرالحاج.
غروب هشتمین روز ذی الحجه راهی شدند تا دوازدهمین روز آن ؛ دوازدهمین روزی که وصل آن شد جمعه؛ آنهم جمعه ای دلتنگ تر از دیگر جمعه ها که هنوز انتظار است برای دوازدهمین گوهر خاندان آل الله یعنی امیر الحاج.
زن و مرد ، پیر و جوان بی هراس از شیطان نفس ، در کنار یکدیگر دوازدهمین روز را خنده بر لب اما اشک در چشم رهسپار شدند برای دیدار با حضرتش با امیر الحاج.
و گشتند و گشتند شاید مردی بدان ها لبخندی ، دست یاری یا نگاهی از سر لطف و کرم اندازد و بگوید منتظر واقعی می جنگد با شیطان نفس تا ابد و دل زنده می دارد برای رضایت امیرالحاج.
و فرشته خویان منا را ترک کردند با لبخند رضایت؛ راضی از حضور راضی از ایام تشریقی که به لطف خدای عزووجل و به دعای او پایان یافت به دعای امیرالحاج.
اما در دیگر سو خادمانی بودند که از سرجان شوقی جز خدمت ندیدند برای فرشته خویان و دغدغه ای نداشتند جز آسایش اینان برای لبخند و دعایی از امیرالحاج.
خادمانی که شب را تا صبح و صبح را تا شب نیاسودند و خواب را بر چشمان خود حرام کردند و تلاشی مضاعف کردند تا فرشته خویان(حاجیان ایرانی) در آرامش اعمال خود را پایان برند برای رضایت امیرالحاج.
آشپزها شبانه روز در کنار دیگ های داغ و عظیم پختند ، خادمان دویدند در گرمای طاقت فرسا، هدایت و راهنمایی کردند در مشاعر و دیدند و دویدند و خریدند لبخند رضایت حجاج را در ایام تشریق تمتع 1402 برای خرسندی امیرالحاج.
و چه زیباست که امیرالحاج رضایت خود را لبخند شادمانی خود را از این لشکر منتظرانی که به جنگ با نفسانیات رفته اند نشان دهد . خادمان و زایرانی که در روزهای ایام تشریق خالصانه و عاشقانه پای کار بودند کاری عظیم یعنی حج تمتع .
و این حج که با تمامی فراز و نشیب هایش در ایام تشریق به پایان رسید تمرینی است برای عاشقی برای بندگی و برای پایان انتظار .