به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج و زیارت؛ اینجا فرقی ندارد که ساعت شمار چه زمانی را در طول شبانه روز نشان دهد زیرا در همه زمان ها، دقایق و ثانیه ها چند نفری مشغول به کار هستند آن هم کاری طاقت فرسا و البته دوست داشتنی.
اینجا بوی دود غذا و حتی گرمای اجاق ها کسی را آزار نمی دهد چرا که این نیک صفتان خود ، لباس خدمت را به تن کرده اند و بدان افتخار می کنند.
اینها که شبانه روز و بی وقفه در تلاش هستند خود را فدای خدمت کرده اند و لباس زیبای آشپزی حجاج را با هیچ چیزی عوض نمی کنند . ایثار و عشق سرلوحه اقدامات شان است و تلاشی بی وقفه می کنند برای رضایت الهی و زایران حریم دوست.
فرقی ندارد که چه تخصصی در آشپزی و طبخ غذا دارند زیرا روش کار در این مطبخ فرق دارد و همه با هم همکاری مستمری دارند برای طبخ هرچه بهتر و باکیفیت تر غذا.
اهل تربت حیدریه است ، صورتی سبزه روی دارد، قدی بلند و دستانی کشیده که مشغول طبخ غذای شام زایران می باشد.خود را حمید رنجبر معرفی می کند و می گوید: روزی 4 تا 5 ساعت استراحت می کنیم و بیشتر شبانه روز را در آشپزخانه (ابوجدایل) می گذرانیم . تمام هم و غم ما رساندن غذای با کیفیت و مناسب به زایران است.
از او می پرسیم که بعد از بارها حضور در سرزمین وحی و طبخ غذا برای زایران آیا از کار اینچنینی خسته نشده اید؟ می گوید: کدام خستگی !مگر اینجا خستگی و بی خوابی معنایی دارد! جایی که برای زایران خانه خدا تلاش می کنی مقدس است و ما با وضو کار می کنیم . امیدوارم خدا هم از ما راضی باشد. من از این تلاش و بی خوابی راضی هستم و لباس نوکری که تن کرده ام با هیچ لباس و جایگاهی عوض نمی کنم.
این گوشه ای از صحبت های دوست داشتنی آشپزهایی است که شب را به روز و روز را به شب متصل کرده اند و زمان و ساعت برای ایشان معنایی ندارد چراکه اینجا معنا فقط خدمت است و خدمت.
آشپزی که برنج را طبخ می کند، دیگری که خورشت را می پزد ، یا خادم دیگری که بالای دیگ سوپ ایستاده است همه و همه یک جمله را تکرار می کنند که خستگی در آشپزخانه مفهومی نمی یابد و همه کارها به عشق ختم می شود.
اما اینجا در آشپزخانه (ابوجدایل) و (الافندیه) دهها نفر شبانه روز تلاش می کنند تا زایران غذایی مطلوب و استاندارد ، متناسب با ذائقه ایرانی را تناول نمایند و تنها لبخند رضایت است که خستگی آنها را بدر می آورد.
محمد حسین که پای دستگاه کباب زنی(آشپزخانه الافندیه) در حال طبخ کباب است و دود کباب چشمانش را مملو از اشک کرده و نفسش را به خس خس انداخته می گوید: خدارا شاکرم که برای بار دیگر به حجاج بیت الله الحرام خدمت می کنم و این را یک موهبت الهی و افتخار می دانم.
وی می گوید: دود و گرما و خستگی رفع می شود ولی تنها چیزی که می ماند دعای خیر است آن هم اگر از سوی زایری باشد که با میل کردن این غذا انرژی کسب کرده است.
وی می گوید: اگر صدها بار دیگر هم برای نیروی آشپزخانه از بنده دعوت شود با کمال میل استقبال می کنم و از فشار کار خسته نمی شوم زیرا ثمرات این حضور و عاشقی را از حضرت حق دریافت کرده ام.
تمامی آشپزها و عواملی که در دو آشپزخانه مکه مکرمه و دو آشپزخانه مدینه منوره به فعالیت و طبخ و توزیع غذای زایران ایرانی می پردازند یک هدف را دنبال می کنند و آنهم خدمت رسانی خالصانه و صادقانه به زایران است و اینگونه می شود که طعم غذای روی میز زایران ایرانی با تمامی غذاها متفاوت است زیرا با خلوص نیت و معرفت طبخ شده است.