آیت‌الله جوادی آملی گفت: نماز حدی دارد، روزه حدی دارد، حج و عمره حدی دارد، علم و زکات حدی دارد، اما یاد خدا به کثرت امر شده است: «اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً».

آیت‌الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی  خود که در محل بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، با بیان اینکه که انسان یک حقیقت خارجی است، گفت: اخلاقی که مکمّل حقیقت انسان است، صِرف این باید و نبایدِ اعتباری نیست؛ بلکه مصالح حقیقی, پشتوانه این احکام است، همین مصالح که به صورت احکام فقهی و حقوقی و اخلاقی در‌می‌آید در قیامت به صورت پاداش یا کیفر ظهور می‌کند.

وی اظهار کرد: یکی از آن مسائل اخلاقی این است که به ما فرمودند همیشه به یاد خدا باشید، این یاد خدا بودن یک اصل کلی است و خدا دارای اسمای حسنا و اوصاف فراوان کمالی است. گرچه ما در هر زمان و زمین باید به یاد خدا باشیم اما در شرایط مخصوص با اسمی از اسمای خاص خدا، با وصفی از اوصاف مخصوص الهی باید همراه باشیم.

آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه هیچ عبادتی به اندازه ذکر خدا از طرف معصومین علیهم السلام سفارش نشده است، افزود: نماز حدی دارد، روزه حدی دارد، حج و عمره حدی دارد، علم و زکات حدی دارد، اما یاد خدا به کثرت امر شده است ﴿اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً﴾.

این استاد برجسته حوزه علمیه قم با بیان اینکه برای به یاد خدا بودن کدام نام از نام‌های الهی را باید ببریم، گفت: اینکه ما همیشه به یاد خدا باشیم یا اکثر اوقات به یاد خدا باشیم، این اصلی است جامع، اما کدام نام از نام‌های الهی را ببریم آن را روایت خاصه باید معنا کند.

وی ادامه داد: برنامه وجود مبارک پیامبر گرامی اسلام(ص) درمسافرت این بود که هر وقت به بلندی می‌رسیدند می‌فرمودند «الله اکبر» و هر وقت به گودی آن منطقه یا به دره می‌رسیدند می‌فرمود «سبحان الله»؛ راز این تقسیم آن است که برابر آیه سوره مبارکه حدید ما در هر شرایط باشیم خدا با ماست ﴿هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ﴾ با ما هست، اما حُکم ما را نمی‌پذیرد با هر چیزی هست حکم او را نمی‌پذیرد. ما اگر به یک جای بلندی رسیدیم باید بگوییم که آن‌که با ما هست از این مقام بلند هم بلندتر است، اگر پایین آمدیم به سجده رفتیم یا به رکوع رفتیم به هبوط گراییدیم باید معتقد باشیم که درست است، با ما در حال هبوط هست اما هابط نیست. با ما در حال سجود هست اما ساجد نیست با ما در حال رفع از سجده یا رکوع هست اما راکع و ساجد نیست. بنابراین ما باید مواظب باشیم که آن‌که با ما هست حکم ما را ندارد آن‌که با ما هست، منزه از هر نقص و مبرای از هر عیب است، نه‌تنها او سبوح است، نه‌تنها از هر نقص و از هر عیب مبراست، او قدوس هم است.

وی در نتیجه این بخش از سخنان خود اظهار کرد: اگر کسی به اخلاق الهی متخلق شد و به نام یاد اقدس الهی متذکر شد، همیشه با این اذکار به سر می‌برد، قهراً نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد هیچ کمالی او را مغرور نمی‌کند.