دهم ربیع الثانی سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه(س) کریمه اهل بیت است، بانوی آینه ها که آرامگاه مطهرش در شهر قم میعادگاه عاشقان و دوستداران خاندان نبوت و مرکزی برای ترویج و گسترش آموزه های دینی به شمار می رود.

حضرت فاطمه معصومه(س) بانوی کرامت و مهربانی در یکم ذی القعده 173 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود. وی علم و تقوا را از پدر بزرگوارشان امام موسی بن جعفر(ع) آموخت و پاکدامنی و پرهیزگاری را از مادر ارجمندشان نجمه خاتون فرا گرفت.

«طاهره، رضیه، مرضیه، رشیده، تقیه، صدیقه، محدثه، نساء العالمین، عابده و کریمه اهل بیت» از لقب های ایشان به شمار می رود که از مشهورترین آنها می توان «معصومه» را نام برد.

حضرت معصومه(س) در دوره ای زندگی می کرد که عباسیان با حکومت ظالمانه روزگار سختی را برای اهل بیت(ع) رقم زده بودند. امام موسی کاظم(ع) می کوشید تا در این شرایط سخت شیعیان را به طرف اسلام راستین هدایت کند و یاری بخش آنان برای دستیابی به سعادت حقیقتی باشد.

این بانوی گرانقدر هنگامی که تنها 10 سال داشت داغدار شهادت پدر و پس از ایشان از حمایت و پشتیبانی امام رضا(ع) برادر بزرگوار خویش برخوردار شد.

امام هشتم شیعیان(ع) پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) زمام امور مسلمانان را به دست گرفت و اینگونه وظایف سنگین پاسداری از مومنان را در برابر ظلم و ستم حکومت عباسیان عهده دار و روشنگری های ایشان سبب شد مردم علیه مامون عباسی حاکم وقت قیام کنند و این خلیفه برای سرکوب این نهضت به طراحی توطئه هایی پرداخت و امام همام(ع) را به خراسان تبعید کرد.

حضرت معصومه(س) یار و غمخوار برادر که نتوانست دوری امام رضا(ع) را تحمل کند در 201 هجری قمری با همراهی جمعی از دوستداران اهل بیت(ع) راهی ایران شد تا به امام هشتم شیعیان(ع) بپیوندد. رساندن پیام مظلومیت امام رضا(ع) به وسیله این بانوی گرانقدر به مردم شهرهایی که در مسیر حرکت کاروان وی قرار داشت سبب شد مخالفان اهل بیت(ع) در ساوه به کاروان ایشان حمله کنند و تعدادی از آنان را به شهادت برسانند. اینگونه این بانوی پاکدامن در مسیر سفر بیمار شد و در 23 ربیع الاول 201 هجری قمری به قم رفت و در این شهر اقامت گزید و در نهایت پس از 17 روز به دلیل شدت بیماری در 10 ربیع الثانی همان سال در 28 سالگی چشم از این جهان خاکی فروبست.