به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج و زیارت ؛ پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری در شهر مدینه انسانی دیده به جهان گشود، او را زینب به معنای زینت پدر نام نهادند، نامی برگزیده از طرف پروردگار جهانیان برای بزرگ بانویی که در سال های بعد با انجام دادن رسالت خویش، زینت بخش تاریخ اسلام و جاودان شدن رخداد کربلا شد.

آن بانوی بی همتا سومین فرزند بزرگوار امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) بود. لقب های آن حضرت؛ زینب کبری، صدیقه صغری، عقیله بنی هاشم، موثقه عارفه، عالمه غیرمعلمه، عابده آل علی، فاضله و کامله است.

حضرت زینب(س) شاهد نیایش ها و مناجات های رسول اکرم(ص)، عبادت های حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س)، از خودگذشتگی های امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) بود که هر یک از این موارد برای آن بزرگوار درس و الگویی سازنده بود.
ایشان در دوره امامت نخستین پیشوای شیعیان جهان یار و یاور پدر والامقام خویش بود و در کنار حضرت علی(ع) به گسترش اسلام ناب محمدی می پرداخت. با شهادت این امام بزرگوار، حضرت زینب(س) همراه همیشگی امام حسن(ع) در مسیر هدایت جامعه اسلامی شد.

هنگامی که امام حسین(ع) پیشوایی شیعیان را برعهده گرفت و به رویارویی با ظلم و ستم حکومت وقت پرداخت، زینب کبری(س) از یاران ایشان در این مسیر سخت و دشوار بود. زمانی که کاروان اسلام پس از بیعت نکردن با یزید، از شهر مدینه خارج شد و به طرف مکه حرکت کرد، ایشان نیز با آنان همراه شد.
حضرت زینب(س) در رخداد کربلا نقشی سازنده و اساسی ایفا کرد، تاریخ این واقعه سرشار از فداکاری ها و جانفشانی های صدیقه صغری(س) است.

حضرت زینب(س)، پرستار سربازان اسلام در صحرای کربلا و افشاگر ستمگری ‏های حاکمان اموی در سخنرانی شجاعانه خویش در برابر یزیدیان بود و به راستی رمز ماندگاری حماسه کربلا و بیداری مردم شد. ایشان در طول این نبرد نابرابر به پرستاری از بیماران و جانبازان به ویژه امام ‏زین العابدین‏ (ع) پرداخت؛ به همین دلیل سالروز میلاد این بانوی بزرگ را روز پرستار نام نهادند تا ایشان الگوی تمامی پرستاران سخت کوش این دیار کهن باشند و آنان به تاسی از ایشان، مرهم دردها و رنج های انسان هایی شوند که چشم امیدشان را به آن دوخته اند.

سرانجام حضرت زینب(س) در 15 رجب 63 هجری قمری دیده از جهان فرو بست و به دیار حق شتافت. پیکر مطهر آن بانوی بزرگوار را در دمشق به خاک سپردند که اینک آرامگاه ایشان، زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است